Ο φοιτητικός ραδιοφωνικός σταθμός του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, ΜατζόΡε FM 89.1, καταδικάζει την αστυνομική αυθαιρεσία της 17ης Νοέμβρη που λειτούργησε ως αντίδοτο στην (κακό-)διαχείριση της «υγειονομικής κρίσης». Το «πολεμικό» σχέδιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη απέτυχε θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, μοιράζοντας άγρια βία και βάζοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, στην προστασία της οποίας υποτίθεται ότι στόχευε ο αρχικός σχεδιασμός. Η συνέλευση του σταθμού, βάζοντας σε προτεραιότητα την υγειονομική κατάσταση, αποφάσισε τη μη συμμετοχή του σταθμού στην πορεία του Πολυτεχνείου, πριν ακόμη αποφασιστεί ο πρωτόγνωρος περιορισμός συνεύρεσης άνω των τριών ατόμων. Ο νεοφιλελευθερισμός με άρωμα ακροδεξιάς, η κρατική ανευθυνότητα και η μεταφορά των ευθυνών της κυβέρνησης στους πολίτες, η μιντιακή κατασκευή μιας επίπλαστης συναίνεσης, η αστυνομοκρατία καθώς και η εξελισσόμενη αυθαιρεσία και οι συνέπειες της, μας εξοργίζουν και μας κινητοποιούν.

Αναλυτικότερα, η φετινή 17 Νοέμβρη ήταν γεμάτη από κρατική καταστολή. Η κυβέρνηση είχε στείλει στο κέντρο της Αθήνας 6.000 αστυνομικούς για να καταστείλουν οποιαδήποτε απόπειρα πορείας. Ανάλογες καταστάσεις παρατηρήθηκαν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως και στο Ρέθυμνο, όπου από το πρωί της Τρίτης εμφανίστηκε στους δρόμους της πόλης ένας ασυνήθιστος αριθμός αστυνομικών. Ο στόχος της κυβέρνησης επιτεύχθηκε, αφού οι πορείες κατεστάλησαν έπειτα από πολύ έντονη αστυνομική βία. Άνθρωποι κατέληξαν με ανοιγμένα κεφάλια ή μικρότερους τραυματισμούς στο νοσοκομείο πανελλαδικά, έγινε χρήση δακρυγόνων και αύρων.

Την ίδια στιγμή είμαστε μάρτυρες της απαξίωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας από τους κυβερνώντες μέσα σε μία γενικότερη τάση εμπορευματοποίησης όλων των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την υγεία, πλην εκείνων που είναι ασύμφορες για το κεφάλαιο, καθώς και εμπορευματοποίησης του συνόλου των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Ενώ απαιτείται ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, οι κυβερνώντες επιλέγουν την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και μάλιστα με τη δημιουργία του νέου σώματος Ο.Δ.Ο.Σ.

Ως φοιτητές και φοιτήτριες δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστη την αποτυχία της κυβερνητικής διαχείρισης στον τομέα της εκπαίδευσης. Από την πρωτοβάθμια έως και την τριτοβάθμια εκπαίδευση αναφαίνονται τα κενά που δημιουργεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική η οποία αδιαφορεί για το σύνολο. Στόχος της πρώτης καραντίνας ήταν η προετοιμασία των κρατικών δομών. Αυτό δεν έγινε, αφού είδαμε γεμάτες αίθουσες χωρίς πρόβλεψη για περισσότερα τμήματα με λιγότερους μαθητές ώστε να τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Η αδιαφορία που προαναφέρθηκε είναι πρόδηλη στο φιάσκο με τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν για άχρηστες υπερμεγέθεις μάσκες και παγούρια. Όσον αφορά την τηλεκπαίδευση, αποτέλεσε κι αυτή άλλο ένα σημάδι αδιαφορίας. Όχι μόνο δεν δόθηκαν αρκετοί υπολογιστές στους μαθητές και μαθήτριες που δεν διαθέτουν, αλλά κι αυτοί/αυτές που διέθεταν δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους, αφού το σύστημα έπεφτε διαρκώς. Η μεγαλύτερη αδιαφορία παρατηρείται, όμως, προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, κάτι που φαίνεται ήδη από το γεγονός ότι στα υπουργικά διαγγέλματα δε δίνονται ξεκάθαρες οδηγίες για τη λειτουργία της. Δεν υπάρχει καν η μέριμνα για δωρεάν σίτιση και στέγαση για όσους φοιτητές και φοιτήτριες υποχρεούνται να βρίσκονται στον τόπο φοίτησής, ούτε βέβαια η δωρεάν παροχή υπολογιστών και δικτύου.

Σε σχέση με την πανδημία και τις βιοπολιτικές ρυθμίσεις που τη συνοδεύουν, αυτές ανασύρουν, αναπαράγουν και επιτείνουν τις ανισότητες. Οι βιοπολιτικές ρυθμίσεις της πανδημίας προκάλεσαν όξυνση των έμφυλων διακρίσεων και ραγδαία αύξηση των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, επιβεβαιώνοντας τη γύμνια των δημόσιων πολιτικών που αποσκοπούν στην ανακατασκευή των έμφυλων ταυτοτήτων, στην αποδόμηση του σεξισμού και στην ουσιαστική χειραφέτηση των γυναικών. Ανάλογη ήταν και η έξαρση του ρατσισμού απέναντι σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες οι οποίες, μέσω των ρυθμίσεων, περιθωριοποιήθηκαν περαιτέρω ως πιθανώς «μολυσματικοί πληθυσμοί» τιμωρούμενοι για την «κατάντια» τους.

Προτείνουμε ως προς την αρχή της αναλογικότητας και σε σχέση με το σύνολο των μέτρων που φέρνουν στα όρια τους το σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια σειρά λήψης μέτρων, όπως η επίταξη (και όχι ενοικίαση) υποδομών και προσωπικού ιδιωτικών κλινικών. Επιπλέον, επίταξη παραγωγικών μονάδων ή έστω την επιβολή διατίμησης σε είδη πρώτης ανάγκης, ενίσχυση του Ε.Σ.Υ., καθώς και κυβερνητικό πρόγραμμα ως προς την πρόληψη και προαγωγή της δημόσιας υγείας. Οριζόντια μέτρα ενίσχυσης των πληττόμενων ομάδων, επανορθωτική ισότητα με παροχές βασικών αγαθών, διασφάλιση ασφαλών μέσων πρόσβασης σε εργασία, εξασφάλιση (τηλ-)εργασιακών δικαιωμάτων. Υγειονομική ασφάλεια και περίθαλψη για όλους και όλες, ασφάλεια στο διαδίκτυο, ασφάλεια προσωπικών δεδομένων, ελευθερία αντίλογου και κριτικής, εξασφάλιση ελεύθερου δημόσιου χώρου και μέτρα περιβαλλοντολογικής ηθικής. Αυτά τα μέτρα προτείνονται, ώστε αντί για τον διαφαινόμενο εκτροχιασμό, να εξασφαλιστεί μια συναίνεση από το κοινωνικό σύνολο ως προς την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και μια συνεχής εγρήγορση ως προς την διασφάλιση της δημοκρατίας, με ή χωρίς εισαγωγικά, που ακόμα υπάρχει.

Ζητάμε από το σύνολο της Πανεπιστημιακής κοινότητας Ρεθύμνου, από την τοπική κοινωνία αλλά και από τον καθένα και την καθεμία να αγωνιστούμε για το διακύβευμα της Δημοκρατίας, τις εγγυήσεις των ελευθεριών μας, τα κοινωνικά μας δικαιώματα και ενάντια στην επιδιωκόμενη παγίωση μέτρων «έκτακτης ανάγκης» που εξυπηρετούν την κυριαρχία, το κράτος και το κεφάλαιο και όχι τη δημόσια υγεία και το δημόσιο συμφέρον.