Γράφω με την ιδιότητα μου, ως φοιτητής του τμήματος κοινωνιολογίας. Επειδή δεν συμφωνώ με τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας. Επίσης δεν συμφωνώ όταν αλλάζει μια κυβέρνηση να αλλάζει το εκπαιδευτικό σύστημα για μικροκομματικούς λογούς.

Παρακολουθώ την υπουργό παιδείας, εδώ και μήνες, και έχω καταλάβει ότι είναι μια πολλή καλή δικηγόρος που προσπαθεί να μας πείσει ότι μπορεί να δώσει λύση στα πιο βαθιά προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος. Όποιος την παρακολουθεί, όμως, ξέρει ότι στην πραγματικότητα είναι υπουργός που της αρέσει να βγαίνει στην τηλεόραση και δεν την απασχολεί στο ελάχιστο το δημόσιο ελληνικό σχολείο και πόσο μάλλον τα προβλήματα του.

Μέσα σε 1,5 χρόνο αν όχι και λιγότερο η υπουργός Νίκη Κεραμέως άλλαξε ξανά όσα ξέραμε για το Λύκειο και την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Το υπουργείο αποφάσισε να κάνει πράξη την τράπεζα θεμάτων, το πλαίσιο αξιολόγησης καθηγητών και σχολείων. Ας δούμε πόσο επιφανειακά είναι αυτά μετρά. Πρώτον η τράπεζα θεμάτων είναι ένα σύστημα το οποίο διαλέγει τυχαία τα θέματα στα οποία ο μαθητής πρέπει να απαντήσει, ο βαθμός του θα πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή, ο οποίος θα δώσει ένα τελικό αποτέλεσμα. Το οποίο θα έχει καθοριστικό ρόλο στον τελικό βαθμό των πανελλήνιων και στην τελική θα κρίνει την σχολή κατάταξης.

Ας αναλύσουμε, με άπλα λογία, τι είναι η αξιολόγηση σχολείων και καθηγητών. Όλες οι χώρες προσπαθούν να βάλουν τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, για αυτό ορίζουν συγκεκριμένα κριτήρια. Αν πληρείς αυτά τα κριτήρια· τότε μπορείς να δουλέψεις. Επίσης, αν το κράτος θέλει να είναι σίγουρο· τότε κάνεις μια δεύτερη αξιολόγηση για να δει αν ο εργαζόμενος του είναι ικανός για την δουλειά. Αυτό σημαίνει ότι οι θέσεις εργασίας στο δημόσιο μοιράζονται αξιοκρατικά. Όμως η Ελλάδα κάνει την διαφορά. Τα κόμματα για να κερδίσουν της εκλογές βάζουν στο δημόσιο τους ψηφοφόρους τους, χωρίς κανένα δίκαιο και λογικό κριτήριο. Υπάρχει ένας ακόμη λόγος που γίνεται αυτό, το ελληνικό κράτος προσπαθεί να γλυτώσει τις εξεγέρσεις με το να δίνει εργασία στο δημόσιο στα φτωχότερα κοινωνικά στρωματά. Πού θέλω να καταλήξω (;) Στο συμπέρασμα ότι, οι προσλήψεις, είναι ένα πυροτέχνημα για τα μάτια του κόσμου και όχι ουσιώδης αλλαγή.

Το μεγάλο πρόβλημα το συναντάμε στην αξιολόγηση σχολικών μονάδων. Η λογική είναι απλή. Τα σχολεία θα βαθμολογούνται, δηλαδή, θα υπάρχει ένας πίνακας μέσα στον οποίο όσα σχολεία είναι ‘μέσα’, και στο τέλος θα έχουν ποινές με τελικό στάδιο το κλείσιμο. Ποια σχολεία, όμως, θα είναι αυτά που θα έχουν χαμηλούς βαθμούς. Και πώς θα αξιολογείται αυτό; Η απάντηση ήδη είναι: οι σχολικές μονάδες που είτε θα απασχολούν παιδιά μεταναστών, Ρομά, είτε είναι σε κανένα ξεχασμένο χωρίο της Ελλάδας. Από την άλλη μεριά οι μαθητές στα μέτρια και καλά σχολεία (συμφωνά με τον ‘πίνακα’) θα πρέπει να είναι βαθμοθήρες, όχι για αυτούς άλλα για να μην πάρει κακό βαθμό ο καθηγητής του και το σχολείο του. Τον μαθητή δεν τον ρωτάει κάνεις.

Το δημόσιο σχολείο είναι η ραχοκοκαλιά της χωράς και εμείς πεισματικά δεν επενδύουμε σε αυτό. όλα αυτά τα μετρά συμφέρουν μόνο τα φροντιστήρια έναν μακροχρόνιο ιδιωτικό θεσμό στον οποίο τα φτωχότερα στρωματά δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους η αν τα στείλουν θα κάνουν βαθιές περικοπές στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Επειδή άλλωστε μεσώ την εκπαίδευσης έχεις τις μεγαλύτερες πιθανότητες να ανεβείς την κοινωνική σκάλα και στην Ελλάδα αυτό έχει γίνει νόμος. Ένα ιδιωτικό σύστημα που οι φτωχοί δεν θα έχουν πρόσβαση, σημαίνει αναπαραγωγή και όξυνση όλων των κοινωνικών αδικιών μέχρι σήμερα.

Η παθογένεια των μεταρρυθμίσεων δεν σταματάει εδώ. Η επαναφορά λατινικών που είναι ένα καλό μέτρο, ήρθε σε βάρος της κοινωνιολογίας. Μία επιστήμη, η οποία διδάσκεται σε 183 τμήματα. Ενώ τα λατινικά σε 132. Παράλληλα, σε κάποια τμήματα, διδάσκονται και τα δυο μαθήματα. Δεν επιτρέπεται η υπονόμευση αυτών των μαθημάτων. Είναι βασικές και χρήσιμες γνώσεις, για τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τις επιστήμες είτε είναι κοινωνικές, είτε παιδαγωγικές, είτε φιλολογικές και ευρύτερα καλλιτεχνικές . Το λάθος που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει τα λατινικά, δεν μπορεί να διορθωθεί με ένα ακόμα λάθος της νέας κυβέρνησης. Ο Μαρξ πίστευε ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα της εποχής του έχουν ένα σκοπό. Αυτός είναι η παράγωγη του εργατικού κεφαλαίου, να κάνεις τα παιδιά εργάτες. Ο Γκράμσι, ότι τα σχολεία έχουν ρόλο να επιβάλλουν την κυρίαρχη ιδεολογία. Σήμερα ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά έχει το σχολείο που η υπουργός άπλα τα αναδεικνύει με χυδαίο τρόπο. Η ελληνική παιδεία, πρέπει να παραμείνει δημοσιά και να καλύψει τα κενά σε καθηγητές, να καλύψει τις ανάγκες του μαθητή. Για να ενσωματωθεί το παιδί στην κοινωνία, πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να είναι προοδευτικό, σύμφωνα με την βοήθεια της επιστήμης και των παιδαγωγικών επιστημών. Έως τώρα έχουμε ένα ξεπερασμένο μοντέλο από την δεκαετία του 1980.